Mary Pickford – hollywoodzkie wcielenie niewinności

Mary Pickford

Mary Pickford, fot. Rufus Porter Moody

Na wielkim ekranie była uosobieniem wszelkich dziewczęcych cnót: słodkiego uroku, aseksualności i dobroci. Niemal do 40. roku życia grała nastolatki. Jej publiczny wizerunek zupełnie odbiegał jednak od rzeczywistości.

Mary Pickford – przedsiębiorcza “dziewczyna z lokami”

Mary Pickford, a właściwie Gladys Marie Smith, urodziła się w 1892 roku w Toronto. Co ciekawe, jej kanadyjskie pochodzenie było raczej ukrywane w czasach hollywoodzkiej sławy ze względu na powszechną niechęć Amerykanów do Kanady. Pickford wywodziła się z ubogiej rodziny, bardzo wcześnie została osierocona przez ojca i musiała pomóc matce w utrzymaniu rodzeństwa. Okazało się, że mała Gladys potrafi świetnie podołać temu zadaniu. Już jako dziecko zaczęła występować w objazdowym teatrze, gdzie bardzo szybko dostrzeżono jej wyjątkowy talent aktorski. W wieku 14 lat Pickford została zatrudniona na Broadwayu – wystąpiła w sztuce Davida Belasco. Nawiasem mówiąc, to właśnie ten reżyser wymyślił pseudonim artystyczny aktorki. Przed kamerą Pickford zadebiutowała, mając niespełna 17 lat.

Niemal od razu przylgnął do niej wizerunek młodego, niewinnego dziewczęcia o bujnych długich lokach i uroczym spojrzeniu. Mary Pickford grała bohaterki baśni i popularnych dziecięcych opowieści. Wcieliła się między innymi w Kopciuszka, Małą Księżniczkę i Polynannę. Do znanych filmów z jej udziałem należały Rebeka ze słonecznego potoku (1917) czy Małe bogate biedactwo (1917). Publiczność pokochała role Mary Pickford, która była wcieleniem amerykańskiego ideału kobiety. Piękna, ale jednocześnie aseksualna, wiecznie młoda i całkowicie niewinna. Wbrew filmowej kreacji Mary Pickford nie była wcale nieśmiałą panienką, ale odważną bizneswoman, która świetnie potrafiła walczyć o swoje interesy. Początkowo, gdy pracowała dla wytwórni Biograph, nazwiska przyszłej gwiazdy nie wymieniano w filmach, zgodnie z powszechną wówczas praktyką. Określano ją po prostu jako „dziewczyna z lokami”.

Pickford aktorka

Mary Pickford, fot. Alfred Cheney Johnston

Gdy Mary Pickford zmieniła jednak wytwórnię na studio Carla Laemmle, wywalczyła naprawdę świetne warunki. Zaczęła zarabiać więcej niż sam prezydent USA. Jej tygodniowa gaża wynosiła dziesięć tysięcy dolarów, a do tego dochodziła jeszcze stała roczna premia. W 1919 roku aktorka wraz z Charlie Chaplinem, Davidem W. Griffithem i Douglasem Fairbanksem założyła wytwórnię United Artists Corporation, która świetnie radziła sobie w przemyśle filmowym.

Mary Pickford – nieudane małżeństwo i skandaliczny romans

Życie osobiste aktorki również było dalekie od ekranowego wizerunku. W 1911 roku Mary Pickford wyszła za znanego aktora Owena Moora. Bardzo szybko okazało się jednak, że była to życiowa pomyłka. Małżonkowie nie tylko się nie rozumieli, ale Moore popadł a alkoholizm, a ponadto zazdrościł aktorce jej oszałamiającej kariery. Zamężna Pickford pocieszyła się w ramionach żonatego aktora, Douglasa Fairbanksa. W czasie I wojny światowej para wspólnie podróżowała po Stanach, zbierając fundusze dla kraju. Wkrótce małżeństwo Fairbanksa się rozpadło, a romans ujrzał światło dzienne.

Gwiazdy Hollywood - Mary Pickford i Douglas Fairbanks

Mary Pickford i Douglas Fairbanks, fot. lata 20.

Początkowo związek Mary Pickford ze znanym aktorem grywającym krewkich kowbojów był wielkim skandalem. Jednak prężnie działający już wówczas amerykański system gwiazd świetnie poradził sobie z tym wydarzeniem. Po pewnym czasie niemal cała prasa relacjonowała bajkową miłość pięknej pary, która wkrótce została udanym małżeństwem. W „The Los Angeles Times” z entuzjazmem relacjonowano ślub: „słynny romans filmowy ukoronowany boskim weselem”. Towarzyszono im w podróży poślubnej i kibicowano ich uczuciu. Para urządziła wspaniały dom w Hollywood. Zyskał on żartobliwe miano „Pickfair” – małżonkowie organizowali w nim słynne przyjęcia, na których bywali nie tylko ludzie filmu, ale też osobowości ze świata polityki czy nauki, np. Albert Einstein.

Mary Pickford: „Ta mała dziewczynka mnie stworzyła, nie mogłam czekać na to, aby mnie zniszczyła”

Przełom lat 20. i 30. Przyniósł wielkie zmiany w kinie. Wielka Niemota odeszła do lamusa, a sama Mary Pickford postanowiła zmienić swój wizerunek słodkiej kobiety-dziecka. Była to próba niemal desperacka. Artystka wspominając tamten czas, powiedziała: „Ta mała dziewczynka mnie stworzyła, nie mogłam czekać na to, aby mnie zniszczyła”. W 1930 roku zagrała w filmie Sama Taylora pod znamiennym tytułem Kokietka. Rola ta przyniosła jej Oscara, jednak nie spodobała się widzom przyzwyczajonym do niewinnej dziewczynki. Kolejną próbą przełamania filmowej kreacji Pickford było Poskromienie złośnicy, w którym partnerował jej mąż – Fairbanks. Również i ten film nie przyniósł pożądanego sukcesu. Aktorka zagrała jeszcze w kilku obrazach, między innymi w westernie Tajemnice. Ostatecznie jednak w 1933 roku zrezygnowała z gry w filmach.

Pickford Mary - aktorka kina niemego

Mary Pickford, fot. Hartsook Photo, 1918 r.

W 1936 roku Mary Pickford rozwiodła się z Douglasem Fairbanksem, rok później zaś wyszła za Charlesa Rogersa. Wspólnie adoptowali dwójkę dzieci. W 1956 roku aktorka wraz z Charliem Chaplinem, jako ostatni żyjący właściciele firmy, sprzedali swoją wytwórnię Unitedt Artists, a ostatnie lata życia gwiazda poświęciła działalności charytatywnej.

Mary Pickford należy do czołówki gwiazd wszech czasów. W 1976 roku została nagrodzona specjalnym Oscarem „w uznaniu jej unikalnych osiągnięć w przemyśle filmowym oraz wkładu w rozwój filmu jako sztuki”. W 1978 roku nakręcono o niej film dokumentalny America’s Sweetheart: The Mary Pickford Story. Gwiazda zmarła w 1979 roku w Santa Monica.

Literatura:

A.H. Petersen, Skandale złotej ery Hollywood, przeł. M. Skowron, Kraków 2015.

H. Hoffmann, B. Hoffmann-Napieralska, K. Hoffmann, Leksykon gwiazd kina amerykańskiego, Warszawa 2006.

Avatar photo

Agnieszka Czarkowska-Krupa

Redaktor Naczelna i Wydawca portalu Oldcamera.pl, dr nauk humanistycznych UJ, autorka książki "Paraboliczność w polskiej prozie historycznej lat 1956 – 1989" (Semper, 2014). Współautorka i redaktorka książki “Twarze i maski. Ostatni wielcy kochankowie kina” (E-bookowo, 2021). Miłośniczka kina i literatury. Pisała w książkach zbiorowych: "Podmiot w literaturze polskiej po 1989 roku. Antropologiczne aspekty konstrukcji", pod red. Żanety Nalewajk, (Elipsa, 2011) oraz "Etyka i literatura", pod red. Anny Głąb (Semper, 2014). Ma na swoim koncie prestiżowe publikacje dla Polskiej Akademii Nauk (“Ruch Literacki”), artykuły w czasopismach naukowych (“Tekstualia”, “Zeszyty Naukowe KUL”), periodykach artystycznych (“FA-art”) i w portalach internetowych. Pracowała jako wykładowca akademicki w Instytucie Mediów i Dziennikarstwa w Wyższej Szkole Teologiczno-Humanistycznej, gdzie pełniła również funkcje promotora i recenzenta prac dyplomowych. Prywatnie mama Sebastiana i Olgi.