Kategoria: Najlepsze filmy dźwiękowe

“Hannah i jej siostry” świetnie oddaje istotę kina Woody’ego Allena. Jest w niej typowy dla reżysera humor i odwieczne pytania, na które trudno znaleźć odpowiedź.

„Pewnego razu w Hollywood” opowiada o wszystkim, co w kinie minęło bezpowrotnie: o naiwnej wierze w baśniowy świat, w którym księżniczki żyją długo i szczęśliwie.

„Gladiator” Ridleya Scotta to opowieść o honorze, patriotyzmie i miłości. To również urzekające widowisko historyczne ze świetnymi efektami i aktorskimi rolami.

„American Beauty” to satyra na amerykański mit sukcesu i dostatniego życia. Sam Mendes demaskuje w swoim filmie fałszywy świat pozorów, ukazując jego nagie oblicze.

„Truman Show” to film, który po ponad dwudziestu latach od premiery zachowuje aktualność. Peter Weir stworzył więc dzieło, któremu na razie nie grozi ząb czasu.

„Most na rzece Kwai” – jeden z najgłośniejszych filmów wojennych – posiada wyraźne ostrze antywojenne. Na wojnie nie ma zwycięzców – powiada David Lean.

„Stalker” Andrieja Tarkowskiego to obraz ziemi jałowej, czyli metafizycznej pustki współczesności. Groza owej pustki jest równie wielka jak pragnienie jej zapełnienia.

„Dzikość serca” to przełomowe dla kinematografii dzieło, w którym doszły do głosu najważniejsze cechy kina Davida Lyncha: gatunkowy pastisz, groteska i zabawa kiczem.

„Czas Apokalipsy” F. F. Coppoli uderza w amerykańską interwencję w Wietnamie, ale demaskuje również mity zachodniej cywilizacji opartej na pogardzie wobec Innego.

„Wiosenna bujność traw” opowiada się po stronie młodzieńczych marzeń i podkreśla, że rezygnacja z miłości, choć nie przekreśla wszystkiego, czyni życie uboższym.

„Kotka na gorącym blaszanym dachu” Richarda Brooksa obnaża mroczną stronę seksu, który jawi się jako walka pomiędzy partnerami erotycznymi i potyczka z samym sobą.

„Listonosz dzwoni zawsze dwa razy” Boba Rafelsona zapowiada gatunek erotycznego thrillera lat 90. W centrum umieszcza kobietę i doprowadzające do obłędu pożądanie.