Fred Astaire – mistrz filmowego parkietu
Na wielkim ekranie grał, śpiewał i tańczył budząc szczery podziw i sympatię publiczności. Ubrany we frak, z cylindrem na głowie i laską w dłoni, stepował w rytm najsłynniejszych musicalowych przebojów, dzięki czemu jego nazwisko stało się dla widzów gwarantem rozrywki na najwyższym poziomie. Bez tanecznych popisów i charyzmatycznej osobowości Freda Astaire’a złota era Hollywood z pewnością byłaby uboższa.
Fred Astaire – „Trochę umie tańczyć”
Fred Astaire (właściwie Frederick Austerlitz) urodził się 10 maja 1899 roku w Omaha, w stanie Nebraska. Jego ojciec był żydowskim imigrantem z Austrii, zaś matka miała niemieckie pochodzenie. Jako utalentowane dziecko, Fred pobierał lekcje tańca i muzyki wraz ze swoją starszą siostrą, Adele. Rodzeństwo rozpoczęło karierę występując jako duet najpierw w wodewilach, a następnie na deskach Broadwayu. Niedługo po tym jak zespół się rozpadł, ponieważ Adele postanowiła założyć rodzinę, Fred Astaire zadebiutował w filmie Tańcząca Wenus z 1933 roku, gdzie zagrał niewielką rolę, zaś jego pierwsze zdjęcia próbne w Hollywood wcale nie zwiastowały wielkiej gwiazdy, na którą wyrósł. „Nie umie grać. Lekko łysiejący. Trochę umie tańczyć” – brzmiała wówczas opinia o nim wydana przez ekspertów z Fabryki Snów.
Fred i Adele Astaire
Ginger i Fred
Nie zważając na niepochlebny werdykt, przyszłą sławą szybko zainteresowała się wytwórnia filmowa RKO Radio Pictures, dzięki której narodziła się niezwykle udana współpraca aktorsko-taneczno-wokalna Freda Astaire’a z Ginger Rogers. Para ta wystąpiła razem aż w dziewięciu obrazach, do których należą m.in. Wesoła rozwódka, Panowie w cylindrach i Lekkoduch. W owych komediach muzycznych Fred Astaire stworzył postać obdarzonego dziecięcym urokiem, dowcipnego eleganta, dla którego, sympatyczna i żywiołowa piękność wykreowana przez Ginger Rogers stanowiła idealne uzupełnienie. Styl taneczny tych dwojga był interesującym połączeniem stepowania, baletu i tańca towarzyskiego. Duet Ginger i Fred zapisał się w historii kina jako jedna z najbardziej znanych i uwielbianych par dawnego Hollywood.
Fred Astaire i Ginger Rogers w filmie Przygoda na Broadway’u
Fred Astaire: „Po prostu unoszę stopy w powietrze i nimi poruszam”
W latach 40. i 50. XX wieku Fred Astaire z sukcesem występował na dużym ekranie z innymi legendarnymi aktorkami. W Marzeniach o karierze i Mojej najmilszej stworzył pełen wdzięku i zabawny duet z bardzo wówczas popularną Ritą Hayworth. W Paradzie wielkanocnej zaśpiewał i zatańczył razem z obdarzoną nieprzeciętnymi zdolnościami wokalnymi Judy Garland. W filmach Wszyscy na scenę i Jedwabne Pończoszki aktor ponownie zachwycił publiczność swoimi licznymi talentami występując u boku znanej z Tańczącej piosenki Cyd Charisse, a także m.in. partnerował wielkiej ikonie kina – Audrey Hepburn w musicalu Zabawna buzia.
W czasach złotej ery Hollywood, Fred Astaire ani na chwilę nie przestał zadziwiać widzów swoimi tanecznymi umiejętnościami, a w pamiętnej scenie z Królewskiego wesela stawiał roztańczone kroki nawet na suficie. „Po prostu unoszę stopy w powietrze i nimi poruszam” – mawiał artysta o swoich niezwykłych zdolnościach. W rzeczywistości jednak, owa lekkość i precyzja ruchów były rezultatem starannych i bardzo czasochłonnych ćwiczeń.
Fred Astaire – jesień
Będąc już w podeszłym wieku, Fred Astaire kontynuował pracę w filmie, jednak ze względu na kondycję fizyczną ograniczył swoją aktywność do samej gry aktorskiej. Owocem tego były głównie role drugoplanowe m.in. w apokaliptycznym dramacie Stanleya Kramera Ostatni brzeg (1959) oraz katastroficznym Płonącym wieżowcu (1974) Johna Guillermina. Za ten ostatni obraz aktor otrzymał nominację do Nagrody Akademii Filmowej. Wiele lat wcześniej natomiast, bo w edycji za rok 1949, Fred Astaire został uhonorowany specjalnym Oscarem za „unikalny artyzm oraz wkład w technikę filmów muzycznych”.
Swoje życie oraz wyjątkową karierę filmową artysta opisał w wydanej w 1960 roku książce Steps in Time. Fred Astaire zmarł na zapalenie płuc 22 czerwca 1987 roku w Los Angeles w wieku 88 lat. Pozostał legendą, której jak dotąd nikt nie zdołał dorównać.
Literatura:
Leksykon gwiazd kina amerykańskiego, pod red. H. Hoffmanna, B. Hoffman-Napieralskiej i K. Hoffman, Agencja Producentów Filmowych Sp. z. o.o., Warszawa 2006.
