Lana Turner – amerykańska blond Wenus
Lana Turner, fot. Eric Carpenter, 1942 r.
Po zakończonej przedwczesną śmiercią karierze filmowej Jean Harlow i przed zjawiskowymi narodzinami gwiazdy Marilyn Monroe tytuł najgorętszej blondynki Hollywood należał bez wątpienia do Lany Turner. Uderzająco piękna ikona kina lat 40. XX wieku do dzisiaj zachwyca i inspiruje. Przykładowo to od jej imienia swój pseudonim artystyczny wzięła popularna amerykańska wokalistka Lana Del Rey.
Lana Turner – tragedia i uśmiech losu
Lana przyszła na świat jako Julia Jean Turner 8 lutego 1921 roku i już jako mała dziewczynka wykazywała zainteresowanie tańcem i występami przed publicznością. Niestety jej dzieciństwo nie należało do idyllicznych. Rodzice przyszłej gwiazdy zmagali się z poważnymi problemami finansowymi, a ich małżeństwo nie było szczęśliwe. Na domiar złego, kiedy Lana miała 9 lat, jej ojciec, będący nałogowym alkoholikiem i hazardzistą, został zamordowany przez niezidentyfikowanego sprawcę na ulicach San Francisco.
Jak głosi legenda, młodą Lanę wypatrzył wydawca „The Hollywood Reporter”, podczas gdy ta akurat przebywała na wagarach. W 1937 roku dziewczyna zadebiutowała na dużym ekranie niewielką rolą w filmie Zapamiętają (reż. Mervyn LeRoy) dla Warnera Brosa, a już na początku lat 40. wcielała się w postacie pierwszoplanowe.
Lana Turner – królowa MGM
Kariera Lany Turner wystartowała na dobre, kiedy pod swoje skrzydła wzięła ją wytwórnia MGM i postanowiła uczynić ją nowym ekranowym symbolem seksu. Pierwszym z kilkudziesięciu obrazów z udziałem aktorki zrealizowanych w studiu spod znaku ryczącego lwa, była komedia romantyczna Andy Hardy zakochany (reż. George B. Seitz, 1938). Kolejnymi zasługującymi na przypomnienie filmami z początku kariery Turner były: musical Kulisy wielkiej rewii (reż. Robert Z. Leonard, 1941), w którym gwiazda po raz pierwszy pojawiła się jako platynowa blondynka, oraz horror Doktor Jekyll i pan Hyde (reż. Victor Fleming, 1941).
Lana Turner i John Garfield – Listonosz zawsze dzwoni dwa razy
Lana Turner nie była wybitną odtwórczynią ról, lecz nikogo nie powinno dziwić, że jej ponadprzeciętna uroda i charyzma przyciągały do kin tłumy. Gwiazda najlepiej prezentowała się w melodramatach, czego dobrym przykładem mogą być: Weekend w hotelu Waldorf (reż. Robert Z. Leonard, 1945) i Cass Timberlane (reż. George Sidney, 1947). Jednak za największe osiągnięcie aktorki uważa się jej występ w filmie noir Listonosz zawsze dzwoni dwa razy (reż. Tay Garnett, 1947), gdzie zagrała femme fatale u boku Johna Garfielda.
W latach 50. Turner nadal święciła tryumfy, przede wszystkim za sprawą udziału w produkcjach: Piękny i zły (reż. Vincente Minnelli, 1952), Peyton Place (reż. Mark Robson, 1957), za który otrzymała swoją jedyną nominację do Oscara, czy Zwierciadło życia (reż. Douglas Sirk, 1959). Kariera aktorki trwała do połowy lat 70., jednak w 1980 roku gwiazda pojawiła się jeszcze w horrorze komediowym Witches’ Brew (reż. Richard Shorr).
Lana Turner – uwodzicielka
W towarzystwie Lana Turner uchodziła za osobę bardzo kochliwą (mówiło się o jej licznych romansach z czołowymi gwiazdorami Hollywood, między innymi: Errolem Flynnem, Clarkiem Gable’em, Tyronem Powerem, Mickeyem Rooneyem czy Frankiem Sinatrą). Zresztą aktorka nigdy nie ukrywała swojej słabości do płci przeciwnej. Powiedziała kiedyś: „Uważam, że mężczyźni są niezwykle ekscytujący, a każda dziewczyna, która twierdzi inaczej, jest anemiczną starą panną, ulicznicą lub świętą”.
Lana Turner z mężem i córką, 1943 r.
Turner wychodziła za mąż aż ośmiokrotnie, przy czym dwa razy brała ślub z aktorem i restauratorem Josephem Crane’em, ponieważ rozwód z jego poprzednią żoną okazał się nieprawomocny. Gwiazda urodziła mu swoje jedyne dziecko – dziewczynkę o imieniu Cheryl, jednak ostatecznie związek tych dwojga również zakończył się rozłąką.
W 1958 roku aktorka znalazła się w centrum zainteresowania mediów po tym, jak jej piętnastoletnia córka zabiła w obronie matki jej awanturniczego kochanka, Johnny’ego Stompanato. Sąd uznał interwencję Cheryl za konieczną, lecz amerykańska prasa i jej czytelnicy jeszcze długo żyli tą sensacyjną wiadomością i prześcigali się w wysnuwaniu spiskowych teorii na temat „prawdziwego” przebiegu tamtych wydarzeń.
Słynna blondynka złotej ery Hollywood zmarła 29 czerwca 1995 roku w swoim domu w Los Angeles na skutek przegranej walki z rakiem krtani (aktorka była nałogową palaczką tytoniu). Miała 74 lata. W zbiorowej świadomości Lana Turner na zawsze pozostanie „zmysłową obietnicą, obiektem pożądania […] gwiazdą filmową w diamentach, owiniętą w białe futro”…
Literatura:
Hoffmann Henryk, Hoffman Katarzyna, Hoffman-Napieralska Beata (red.), Leksykon gwiazd kina amerykańskiego, Agencja Producentów Filmowych, Warszawa 2006.
