„Lęk pierwotny” – morderstwo w blaskach fleszy

Tytuł: “Lęk pierwotny”

Tytuł oryginalny: “Primal Fear”

Rok produkcji: 1996

Reżyseria: Gregory Hoblit

Obsada: Richard Gere, Laura Linney, Edward Norton, John Mahoney i inni

W dramacie sądowym w reżyserii Gregory Hoblita z 1996 roku (według książki Williama Diehla) główną postacią jest arogancki, bezwzględny i świetny w swoim fachu adwokat Martin Vail (Richard Gere). Kiedy zostaje brutalnie zamordowany arcybiskup, policja zatrzymuje uciekającego przed organami ścigania członka chóru 19-letniego Aarona (Edward Norton). Akt oskarżenia przygotowuje była dziewczyna Martina – przebojowa i nieustępliwa prawniczka Janet (Laura Linney). Vail bierze sprawę za darmo, wiedząc, że jest medialna i ma nadzieję na poklask, a jest osobą która uwielbia być w centrum uwagi i wygrywać.

Okazuje się jednak, że sprawa jest bardziej skomplikowana niż myślał, arcybiskup wcale nie był wzorem moralności, a w Aaron jak się okazuje, cierpi na rozdwojenie jaźni. Martin chce uratować nieśmiałego chłopaka i udowodnić ławie przysięgłych, że potrzebuje pomocy. Ale czy zdoła to zrobić ?

„Lęk pierwotny” – aktorska mistrzowska klasa

W filmie „Lęk pierwotny” Richard Gere bardzo dobrze wcielił się w postać czarującego, pewnego siebie, aroganckiego prawnika, w którym zagubiony klient niespodziewanie zaczął poruszać głęboko skrytą wrażliwość, więc ten zapragnął mu zwyczajnie pomóc. Laura Linney jako Janet również jest arogancka i bezczelna, jednak w przeciwieństwie do byłego chłopaka, nie potrafi zachowywać się dyplomatycznie i nazywa rzeczy po imieniu.

No i Edward Norton…Był to debiut popularnego dziś aktora, który do tego angażu pokonał ponad 2 tysiące kandydatów! Po tej roli jego kariera gwałtownie przyśpieszyła i stał się znany. I trudno się dziwić, a już w ogóle bardzo ciężko uwierzyć, że to debiut 27-letniego wówczas aktora, a nie jest to kolejna kreacja któregoś z doświadczonych, nagradzanych aktorów. Norton fenomenalnie stworzył postać nieśmiałego, jąkającego się Aarona, który skrywa mroczną stronę – w silnym stresie zamienia się w brutalnego Roya. Potrafi płynnie przechodzić z jednej osobowości w drugą. Norton wykazał niesamowity aktorski instynkt, nie dość że zagrał brawurowo bardzo trudną rolę pierwszy raz, to jeszcze miał na nią swój własny pomysł.

Film „Lęk pierwotny” – mroczny chicagowski światek

„Lęk pierwotny” to z pewnością nie jest lekkie i pozytywne kino. Mamy ponurą i przestępczą stronę Chicago, gdzie panują układy, spiski, brudne sekrety. Ludzie są sprytni i drapieżni, a otoczenie przypomina dżunglę, w której trzeba jakoś przetrwać. O ile kino zwykle eksponuje przesłanie, że dobro ostatecznie wygrywa, tutaj niekoniecznie tak jest. Miłość także jest trudna do realizacji, Janet i Martin mimo że ich uczucia nie wygasły, nie będą pewnie razem, gdyż wciąż ze sobą rywalizują, żadne nie potrafi ustąpić.

Trudno znaleźć tu kogoś o przyjaznych intencjach, a to co wydaje się szlachetne, czasem okazuje się własnym przeciwieństwem. Martin po raz pierwszy w swojej karierze czuje, że zależy mu na własnym kliencie, że wzbudza w nim instynkty opiekuńcze. Do tej pory był cwaniakiem, któremu nie zależy na prawdzie, a wygranej.

„Lęk pierwotny” – znakomity dramat sądowy

W historii kina powstało wiele znakomitych dramatów sądowych jak „Dwunastu gniewnych ludzi” czy „Ludzie honoru”, o których trudno zapomnieć. I do tej mistrzowskiej klasy z pewnością należy „Lęk pierwotny”. Świetnie wyreżyserowany, bardzo profesjonalny technicznie film, od początku dynamiczny, obfitujący w nieoczekiwane zwroty akcji z dobrą psychologią, zapadającymi w pamięć postaciami, nawet epizodycznymi (choćby niezawodna Frances McDormand jako psycholog sądowy, współpracownicy Martina). To trzymający w napięciu, brawurowo zagrany dramat z wyraźnymi elementami thrillera, z ponurą wizją świata i chwytającym za gardło, szokującym zakończeniem.