Catherine Deneuve – wielka dama francuskiego filmu

Catherine Deneuve, 1969 r.

Catherine Deneuve to niekwestionowana dama francuskiego kina. Była muzą tak wielkich reżyserów, jak Roman Polański czy Luis Buñuel. Stworzyła niezapomniane i ambitne kreacje kobiet zachwycająco pięknych, a jednocześnie żyjących na pograniczu jawy, snu i obłędu.

Catherine Deneuve i jej aktorskie korzenie

Catherine Deneuve, jedna z największych gwiazd francuskiego filmu, urodziła się w 1943 roku w Paryżu w rodzinie o tradycjach artystycznych. Jej oboje rodzice byli aktorami, podobnie jak starsza siostra, Françoise Dorléac, która zginęła tragicznie w wypadku samochodowym w wieku zaledwie 25 lat. Również sama Catherine Deneuve (przyjęła panieńskie nazwisko matki) od wczesnych lat związana była z kinem. Wspólnie z siostrą zagrała w filmie Dziewczęta z Rochefort Jacquesa Demy’ego. Szlify aktorskie zdobywała właśnie u tego zdolnego francuskiego reżysera.

Catherine Deneuve w Parasolkach z Cherbourga, [heavensabove / Foter / CC BY-NC]

Jej talent doceniono po raz pierwszy po roli w filmie Parasolki z Cherbourga (1964) Demy’ego. Nie była to jeszcze wielka kreacja, ale uwagę krytyków zwróciła klasyczna uroda Deneuve. Zagrała ona jeszcze dość nietypową rolę w dziele Demy’ego Największe wydarzenie od czasu, gdy człowiek stanął na Księżycu. W filmach tych aktorka zwróciła uwagę krytyki i publiczności jako delikatna, piękna blondynka, która skrywa w sobie jakąś tajemnicę i nieokreślony smutek.

Catherine Deneuve w filmie Wstręt, [[ heavensabove / Foter / CC BY-NC]

Catherine Deneuve – filmy wielkich reżyserów

To, że Deneuve jest aktorką o dużych zdolnościach, udowodniła jej współpraca z Romanem Polańskim, który zaangażował gwiazdę do filmu Wstręt (1965). Artystka wcieliła się tu w postać Carol Ledoux, kobiety popadającej w obłęd. Deneuve świetnie udało się oddać stan psychiczny osoby żyjącej na pograniczu jawy, snu i rojeń chorej wyobraźni. W filmie Carol ostatecznie pogrąża się w projekcjach własnej zranionej duszy, zabija dwóch zalecających się do niej mężczyzn i popada w całkowitą apatię. Rola ta spowodowała istotny zwrot w karierze Deneuve – w kierunku postaci skomplikowanych schizofreniczek owładniętych wewnętrznymi obsesjami i perwersyjnymi pragnieniami.

Na pograniczu jawy, snu i wyobraźni żyje także bohaterka, którą Deneuve zagrała w głośnym filmie Luisa Buñuela Piękność dnia (1967). Severine jest żoną lekarza, z którym nie łączy ją żadna więź erotyczna, jednocześnie zaś realizuje własne sadomasochistyczne fantazje w domu publicznym.

Catherine Deneuve w filmie Piękność dnia [EyesOnFire89 / Foter / CC BY-NC-SA]

Dzieło nie daje jasnej odpowiedzi na pytanie, czy łóżkowe ekscesy Severine odbywają się naprawdę czy też rozgrywają się jedynie w jej wyobraźni. Film wzbudził ogromne emocje zarówno wśród widzów, jak i krytyków, a także na stałe zapisał się na kartach historii kina.

Ważną rolą okazała się również Tristana Buñuela. Po raz kolejny mamy tu do czynienia z postacią ambiwalentną – ofiarą pożądania starzejącego się arystokraty, a jednocześnie jego katem. W latach 80. zaznaczyła się kolejna ewolucja w karierze francuskiej aktorki. Zaczęła się ona wcielać mianowicie w postaci kobiet dojrzałych, urzekających wewnętrznym spokojem i mądrością.

Wybitne filmy z Catherine Deneuve utrzymane w tej konwencji to Ostatnie metro (1981) i Indochiny (1992) Regisa Wargniera. Za obie te role Deneuve została nagrodzona Cezarem, a za Indochiny nominowano ją do Oscara. Akcja dzieła toczy się w Wietnamie w latach 30. XX wieku. W latach 2000. Deneuve pojawiła się również w filmach takich reżyserów, jak Lars von Trier (Tańcząc w ciemnościach, 2000) czy Francois Ozon (8 kobiet, Żona doskonała).

Catherine Deneuve jako Tristana

Deneuve w ramionach amantów

Jak każda wielka gwiazda kina Catherine Deneuve ma na swoim koncie głośne romanse ze znanymi mężczyznami. Są wśród nich reżyser Roger Vadim (odkrywca Brigitte Bardot), z którym ma syna Christiana (Zob. Catherine Deneuve i Roger Vadim – historia odwołanych zaślubin), aktor Marcello Mastroianni czy brytyjski fotograf David Bailey (jej mąż w latach 60.). Ze związku z Mastroiannim przyszła na świat córka Chiara. Romans trwał bardzo długo, jednak Catherine zniechęcona opieszałością kochanka, który nie chciał rozwieść się z żoną, ostatecznie porzuciła go. Do końca życia włoskiego aktora pozostali jednak przyjaciółmi.