„Siódma pieczęć” – puste niebo Bergmana
„Siódma pieczęć” to jeden z najbardziej metafizycznych filmów Ingmara Bergmana. Dzieło stawia pytania o istnienie Boga i sens egzystencji naznaczonej dramatem śmierci.
„Siódma pieczęć” to jeden z najbardziej metafizycznych filmów Ingmara Bergmana. Dzieło stawia pytania o istnienie Boga i sens egzystencji naznaczonej dramatem śmierci.
„Noce i dnie” w reżyserii J. Antczaka to epicki film, który w dziejach jednego rodu odzwierciedla trudną polską historię. Nazwano go polskim „Przeminęło z wiatrem”.
“Osiem i pół” Federico Felliniego to wielki film, w którym twórca obnaża siebie i świat kina, a także buduje przejmującą narrację o ludzkim przemijaniu.
„Wszystko o Ewie” Josepha Mankiewicza stanowi doskonały portret nowojorskiego teatru i jego okrutnych reguł. Scena jest tu również wymowną metaforą życia.
„Bulwar Zachodzącego Słońca” demitologizuje amerykańską Fabrykę Snów. Wybitny film Bill’ego Wildera jest również hołdem dla niemego kina i wielkości jego gwiazd.
„Nakarmić kruki” Carlosa Saury to opowieść o dramatycznej inicjacji w dorosłość. Film pokazuje, że ceną owego wtajemniczenia jest zawsze bezpowrotna utrata niewinności.
W „Kuzynce Angelice” Saura opowiada o historii Hiszpanii przez pryzmat doświadczeń naocznego świadka. Reżyser otwiera ją kluczem pamięci i zapomnienia.
„Anna i wilki” to wybitny film Carlosa Saury. Alegoria frankistowskiej Hiszpanii jest tu także opowieścią o kobiecie w brutalnym świecie urządzonym przez mężczyzn.
„Mrożony peppermint” to kwintesencja kina Carlosa Saury. Krajobraz wykutej w skale Cuenki, piękna Geraldine Chaplin i mieszanka muzyki klasycznej z utworami rockowymi.
„Dyskretny urok burżuazji” to nie tylko pamflet na klasę wyższą, ale także demaskacja społecznych konwenansów. Jesteśmy niewolnikami formy, powiada Luis Buñuel.
„Viridiana” to jeden z najgłośniejszych filmów Luisa Buñuela. Reżyser wyraził w nim mocny sprzeciw wobec instytucjonalnej religijności i zakłamania społecznych reguł.
„Generał” Bustera Keaton jest wybitną komedią kina niemego. Śmieszne gagi, wartka akcja, a także filozoficzna puenta – to cechy rozpoznawcze tego filmu.