“Forrest Gump” – amerykańska opowieść o dobrym człowieku

Tytuł: Forrest Gump

Rok produkcji: 1994

Reżyseria: Robert Zemeckis

Obsada: Tom Hanks, Robin Wright, Sally Field, Gary Sinise, Mykelti Williamson i inni

Forrest Gump to wciągająca, słodko-gorzka opowieść. Jej bohaterem jest tytułowy Forrest Gump – dobry i uczciwy, ale niezbyt lotny chłopak z Alabamy. Staje się on mimowolnym świadkiem oraz uczestnikiem wielu wydarzeń, które zapisały się na kartach historii Stanów Zjednoczonych. Obraz Roberta Zemeckisa nagrodzono sześcioma Oscarami.

Forrest Gump to adaptacja wydanej w 1986 roku powieści Winstona Grooma. Scenarzysta, Eric Roth, stworzył na jej podstawie wspaniały scenariusz, przez wielu krytyków uznawany za znacznie lepszy od książki. Reżyser, Robert Zemeckis, podarował nam film mądry, ciepły, poruszający, a przy tym odbiegający od utartych schematów amerykańskiego kina.

,,Nazywam się Forrest, Forrest Gump’’.

Bohaterem i narratorem tej wciągającej opowieści jest Forrest Gump. Opowiada on dzieje swojego życia przypadkowym osobom spotkanym na przystanku autobusowym. Mówi o dzieciństwie spędzonym w Greenbow, o dzielnej i oddanej mu matce (znakomita rola Sally Field), o zbiegach okoliczności, które wpłynęły na jego życie, czyniąc prostego, niezbyt bystrego chłopaka z Alabamy mistrzem sportu, bohaterem wojennym i człowiekiem z pierwszych stron gazet. Przede wszystkim jednak Forrest opowiada o ludziach, których spotykał na swojej drodze, zwłaszcza o Jenny – pierwszej i jedynej miłości.

Gdy Forrest wspomina o kolejnych sukcesach i zaszczytach, można odnieść wrażenie, że spotkania z prezydentami Stanów Zjednoczonych czy Johnem Lennonem nie znaczą dla niego więcej niż koszenie trawy. Forrest patrzy na świat inaczej. Postępuje zgodnie z zasadami wpojonymi mu przez mamę, starając się być po prostu dobrym człowiekiem. Nikogo nie osądza i nie ocenia. Nie jest republikaninem ani demokratą. Nie analizuje wydarzeń, których był uczestnikiem. To czyni go wspaniałym, obiektywnym narratorem. Nie tylko przedstawia koleje swojego życia, ale i ważne wydarzenia z historii Stanów Zjednoczonych, m.in. wojnę w Wietnamie, w której brał udział.

Forrest Gump – Tom Hanks i Robin Wright

Dla Forresta nie liczą się wyróżnienia ani pieniądze. Chce wieść proste, spokojne życie. Pragnie kochać, ponieważ miłość jest czymś, co Forrest doskonale rozumie. Tak naprawdę to nie w sporcie jest mistrzem, tylko w sztuce bezwarunkowego kochania. Jego słowa ”Nie jestem może mądry, ale wiem, co to miłość” przeszły do historii.

Forrest Gump – Tom Hanks

Zanim Robert Zemeckis, reżyser Forresta Gumpa, zaproponował główną rolę Tomowi Hanksowi, ofertę złożono Johnowi Travolcie. Travolta odmówił. W jednym z wywiadów wyznał, że był to jego wielki błąd. W tym samym roku zagrał w Pulp Fiction – świetnie przyjętym filmie Quentina Tarantino. Otrzymał nawet nominację do Oscara, jednak przegrał…z Hanksem.

Chevy Chase i Bill Murray również nie byli zainteresowani udziałem w filmie Zemeckisa. Poszukiwania odtwórcy głównej roli trwały. Tom Hanks był już wówczas uznanym aktorem. Wystąpił w kilku popularnych komediach (warto wymienić choćby Dużego z 1988 czy Bezsenność w Seattle z 1993). Stworzył znakomitą, nagrodzoną Oscarem kreację w dramacie sądowym Filadelfia, w reżyserii Jonathana Demme’a. Film ten pozwolił Hanksowi zaprezentować olbrzymi potencjał dramatyczny. Już rok później, na zdjęciach próbnych do Forresta Gumpa, Hanks zachwycił Zemeckisa wyważonym stylem gry i łatwością improwizacji.

Niezwykły talent, kreatywność oraz otwartość na współpracę to nie wszystko. Podczas castingu aktor spotkał się między innymi z Robin Right (odtwórczynią roli Jenny) oraz pięcioletnim Haley’em Joelem Osmentem, który w filmie Forrest Gump miał zagrać syna głównego bohatera. Hanks próbował nawiązać kontakt z onieśmielonym pięciolatkiem. Jego podejście do dziecka, ogrom cierpliwości i serdeczności wpłynęły na decyzję Zemeckisa: wreszcie znalazł swojego Forresta.

Tom Hanks stworzył w obrazie Zemeckisa rewelacyjną kreację. Po prostu stał się Forrestem Gumpem. W każdej scenie czuć jego zaangażowanie, zrozumienie postaci. Wniósł do filmu ciepło i łagodną dobroć. Grał człowieka uczciwego, skromnego, prostodusznego, dostrzegającego w ludziach dobro. Członkowie obsady wspominali, że gdy wyłączano kamery, Tom Hanks nie przestawał być uprzejmym, serdecznym człowiekiem. To jego natura. Może właśnie dlatego Hanks jest tak wiarygodny w rolach pozytywnych bohaterów.

Tom Hanks był drugim (po Spencerze Tracy) aktorem w historii, który zdobył Oscary w dwóch kolejnych latach. Odbierając statuetkę za rolę w filmie Forrest Gump wygłosił wzruszające przemówienie, podczas którego podziękował także swojej żonie, Ricie Wilson.

Forrest Gump – Gary Sinise i Tom Hanks

Forrest Gump – życie jak pudełko czekoladek

W jednej z ostatnich scen Forrest Gump zastanawia się, co rządzi życiem człowieka: przypadek czy przeznaczenie. Pytania, które zadaje sobie bohater filmu Zemeckisa, stawia sobie niemal każdy z nas. Zastanawiamy się nad sensem życia, jego porządkiem, panującymi regułami lub ich brakiem. Chcemy wiedzieć, czy mamy wpływ na swój los, czy też jesteśmy zdani na wiatr, który może nami, jak liśćmi, powiać w dowolnym kierunku. Film Zemeckisa pokazuje nam, że nie zawsze możemy decydować o biegu zdarzeń. Jednak to od nas zależy, czy nauczymy się dostrzegać dobro, doceniać drobiazgi i wykorzystywać życiowe szanse.

Forrest Gump uczy nas, że piękno charakteru jest znacznie ważniejsze niż wysokie IQ. To nie jedyna mądrość ukryta w wyjątkowym filmie Zemeckisa. Forrest udowadnia nam, że nigdy nie wiemy na co nas stać, dopóki nie spróbujemy pokonać swoich ograniczeń. Forrest Gump zdradza nam też pewien sekret: życie jest jak pudełko czekoladek, nigdy nie wiadomo, na co się trafi. Obserwując życie Forresta przekonujemy się, że to uniwersalna prawda.

Forrest Gump – za kulisami produkcji

Film kręcono na amerykańskim Południu, między innymi w stanach Georgia i Karolina Południowa. Twórcom filmu udało się oddać duszną, południową atmosferę Południa lat 50., 60. i 70. – okresu szczególnie istotnego w życiu społecznym południowych stanów. Forrest był zresztą świadkiem i uczestnikiem wielu przełomowych wydarzeń, na przykład przyjęcia na uniwersytet pierwszych czarnoskórych studentów.

Trudno byłoby przedstawić losy Forresta Gumpa, nie korzystając z efektów specjalnych. Dzięki nim możemy zobaczyć na ekranie Toma Hanksa rozmawiającego z prezydentem Kennedym czy Johnem Lennonem. Również sceny ukazujące wojnę w Wietnamie nabrały mocy dzięki efektom specjalnym.

W 1995 roku Forrest Gump był niekwestionowanym zwycięzcą gali oscarowej, pokonując inne znakomite filmy, m.in. Skazanych na Shawshank czy Pulp Fiction. Nagrodzono odtwórcę głównej roli, reżysera, scenarzystę, specjalistów od efektów specjalnych. Doceniono także montaż. Forrest Gump został również uznany za najlepszy film roku. Statuetki nie otrzymał natomiast Gary Sinise, nominowany za najlepszą rolę drugoplanową. W filmie Zemeckisa zagrał porucznika Danna, uratowanego przez Forresta w Wietnamie. Stworzył znakomitą, niezwykle interesującą kreację. Z Hanksem spotkał się ponownie na planie filmu Apollo 13.

Zemeckis stworzył film niezwykle klimatyczny. Reżyser wykazał się fantastycznym wyczuciem, dzięki czemu seans to jak podróż w czasie. Film ukazuje historię Stanów, piękno Ameryki, a wszystko przy idealnie dobranej muzyce z tamtych czasów: The Byrds, The Doors, Jefferson Airplane, Scott McKenzie, Simon & Garfunkel itd. Całości dopełniają cudowne kompozycje Alana Silvestri.

W film Zemeckisa zainwestowano 55 milionów dolarów. Zyski z produkcji wyniosły blisko 25 miliardów. Film został dobrze przyjęty przez krytyków, obsypany nagrodami (nagradzano przede wszystkim mistrzowską kreację Toma Hanksa), a w 2011 roku amerykańska Biblioteka Kongresu uznała za film „kulturowo, historycznie i estetycznie znaczący”.