Audrey Hepburn – arystokratka na wielkim ekranie

Audrey Hepburn w filmie Sabrina

Audrey Hepburn – laureatka Oscara, nagrody Tony, Grammy i Emmy. Twarz największych magazynów – „People”, „Vanity Fair”, „Maire Claire”. Znalazła się na liście 50 najpiękniejszych ludzi świata periodyku „People”.

Audrey Hepburn (Audrey Kathleen Ruston) urodziła się w 1929 roku w Belgii, nieopodal Brukseli. Aktorka posiadała arystokratyczne korzenie, jej matka wywodziła się bowiem z holenderskiej rodziny baronów. Ojciec Hepburn był zamożnym brytyjskim bankierem, wcześnie jednak opuścił rodzinę, a Audrey była wychowywana przez matkę. Przyszła gwiazda od wczesnego dzieciństwa marzyła o karierze primabaleriny, dlatego podczas II wojny światowej w czasie pobytu w Holandii pobierała lekcje baletu. Artystka wspominała po latach, że moment, kiedy uświadomiła sobie, że nie ma talentu koniecznego do osiągnięcia wielkiego sukcesu w tańcu, był dla niej prawdziwym ciosem. Po wojnie Audrey Hepburn wyjechała do Londynu, gdzie zaczęła pracować jako modelka i zainteresowała się teatrem.

Audrey Hepburn podbija Broadway i Hollywood

Przełomem w karierze aktorki był występ w sztuce Gigi na Broadwayu, za który została doceniona przez krytykę i zdobyła prestiżową nagrodę. Co ciekawe, rolę tę dostała za sprawą pisarki Colette, która dostrzegła nieprzeciętny talent początkującej gwiazdy w filmie Monte Carlo Baby (1951). Kreacja sceniczna aktorki na tyle się spodobała, że Audrey Hepburn otrzymała angaż do filmu Rzymskie wakacje (1953) u boku Gregory Pecka. Komedia romantyczna odniosła niebywały sukces, a sama Audrey wykreowała zupełnie nowy typ aktorki. Najlepiej ową zmianę w świecie filmu, jaka dokonała się za sprawą Hepburn, ujął reżyser Billy Wilder:

“Po tak wielu kelnerkach z przydrożnych barów, które zasiliły grono gwiazd filmowych, nastąpił okres posuchy, po czym zjawiła się klasa: ktoś, kto naprawdę uczęszczał do szkoły, potrafi literować i może nawet gra na fortepianie”.

Audrey Hepburn w Rzymskich wakacjach

Audrey Hepburn od samego początku swojej drogi filmowej uosabiała typ damy o szlachetnych rysach i nienagannych manierach. Aktorka miała w sobie coś arystokratycznego; uwagę widzów przyciągała jej subtelność, niezwykle szczupła sylwetka pół-kobiety pół-dziecka, świetna dykcja i rozbawione dziewczęce oczy. Gwiazda znała kilka języków: mówiła po holendersku, angielsku, włosku i hiszpańsku.

Audrey Hepburn zasłynęła również z zamiłowania do klasycznej garderoby, artystkę ubierał francuski projektant mody, Hubert de Givenchy. Jak sam stwierdził, „image [Audrey Hepburn] był wyjątkowy. Czegoś takiego żadna inna wielka aktorka nie była w stanie sama wykreować”. Co ciekawe, po zakończeniu zdjęć do Rzymskich wakacji studio podarowało Audrey wszystkie kostiumy, a także biżuterię i torebki, w których pojawiła się na ekranie.

W Rzymskich wakacjach Audrey Hepburn zagrała księżniczkę Annę, która podczas wakacji we Włoszech zakochuje się w amerykańskim dziennikarzu. Za tę rolę została nagrodzona Oscarem, a świat oszalał na jej punkcie. W tym czasie aktorka otrzymała także inne bardzo prestiżowe wyróżnienie – nagrodę teatralną Tony za kreację w sztuce Ondine.

Audrey Hepburn u szczytu sławy

Audrey Hepburn w filmie Sabrina

Wkrótce po Rzymskich wakacjach przyszły kolejne wielkie role Audrey Hepburn – w filmach Sabrina (1954), Wojna i pokój (1956) czy Miłość po południu (1957). Pierwszy z nich, wyreżyserowany przez Billy’ego Wildera to historia pięknej córki szofera, która rozkochuje w sobie dwóch zamożnych braci. Aktorce partnerowali w filmie Humphrey Bogart i William Holden. Bogart stwierdził później, że „Audrey jest jak dobry tenisista. Jest nieprzewidywalna, interesująca i stosuje różnorodne zagrania”.

W ekranizacji powieści Lwa Tołstoja Audrey Hepburn zagrała Nataszę u boku swojego pierwszego męża, Mela Ferrera, który zagrał hrabiego Bołkońskiego (Zob. Audrey Hepburn i Mel Ferrer). W Miłości po południu (również film B. Wildera) aktorce partnerował Gary Cooper. Istotną rolą z tego okresu była również dla gwiazdy kreacja w Historii zakonnicy (1959), za którą otrzymała nominację do Oscara. Lata 60. Okazały się dla kariery Audrey Hepburn równie łaskawe. W 1961 roku na ekrany wszedł bowiem jeden z najbardziej znanych filmów wszech czasów – Śniadanie u Tiffany’ego w reżyserii Blake’a Edwardsa.

Audrey Hepburn w filmie Wojna i pokój

Aktorka wcieliła się tu w postać pięknej dziewczyny, która wykorzystuje swoje wdzięki, by zawracać w głowie zamożnym mężczyznom. Jej przystojnego sąsiada zagrał George Peppard. Kreacje modowe Audrey Hepburn z tego filmu autorstwa Huberta de Givenchy (Zob. Audrey Hepburn i Hubert Givenchy) stały się prawdziwą legendą. Słynna czarna suknia, w której wystąpiła aktorka, została sprzedana na aukcji w Londynie w 2006 roku za blisko milion dolarów (467 200 funtów).

Po Śniadaniu u Tiffany’ego przyszły filmy takie, jak Szarada, My Fair Lady, Jak ukraść milion dolarów czy Dwoje na drodze. My Fair Lady (1964) George’a Cukora to film zaliczany do najwybitniejszych pozycji kina. We współczesnej wersji mitu o Pigmalionie i jego Galatei Hepburn wypadła znakomicie, a dzieło zostało obsypane Oscarami. Lata 60. to również dla aktorki stabilizacja w życiu prywatnym – gwiazda w 1960 roku urodziła swojego pierwszego syna Seana Ferrera. Jej małżeństwo rozpadło się w 1968 roku, wkrótce zaś Audrey Hepburn podczas rejsu po Morzu Śródziemnym poznała swojego drugiego męża, młodszego od niej o 9 lat włoskiego psychiatrę, Andrea Dottiego (Zob. Audrey Hepburn i Andrea Dotti). W 1970 roku na świat przyszedł drugi syn artystki – Luca.

Audrey Hepburn w filmie Śniadanie u Tiffany’ego

Audrey Hepburn schodzi ze sceny

W 1967 roku aktorka zagrała w filmie Doczekać zmroku, po którym ogłosiła, że wycofuje się z przemysłu filmowego. We wspomnianym obrazie stworzyła kreację niewidomej kobiety zmuszonej do stawienia czoła groźnym przestępcom. Audrey Hepburn, aby wypaść wiarygodnie w tej roli, nosiła specjalne soczewki blokujące widzenie, a także nauczyła się brajla.

Gwiazda po zawarciu drugiego małżeństwa zamieszkała w Rzymie. Jej związek przetrwał do 1980 roku. Po drugim rozwodzie aktorka związała się zaś z Robertem Woldersem. Mimo że Hepburn zapowiadała odejście z filmu, zagrała jeszcze kilka ról, w tym dwie wybitne. Były to kreacje w Powrocie Robin Hooda Richarda Lestera (1967), u boku Seana Connery i w Na zawsze (1989) Stevena Spielberga.

Audrey Hepburn i Robert Wolders w Białym Domu

Po zniknięciu z dużego ekranu Audrey Hepburn bardzo zaangażowała się w działalność charytatywną. Została ambasadorem dobrej woli UNICEF i podróżowała po różnych zakątkach świata, niosąc pomoc potrzebującym. Gwiazda zmarła w 1993 roku na raka jelita, pochowano ją w Szwajcarii w Tolochenaz. Była jedną z najwybitniejszych aktorek w historii kina, miała w sobie coś szlachetnego, posiadała prawdziwą klasę i potrafiła ją prezentować w każdej ze swych ról. Sama Audrey Hepburn podsumowała swoją karierę filmową w następujących słowach:

„Ludzie kojarzą mnie z okresem w historii kina, kiedy filmy były przyjemne, kobiety nosiły ładne sukienki, a w tle słyszało się piękną muzykę”.

Literatura:

Encyklopedia kina, pod red. T. Lubelskiego, Kraków 2010.

S. Lander, Audrey. Osobisty album Audrey Hepburn, Warszawa 2012.