„Rozmowa” – paranoja w Hollywood
“Rozmowa” Francisa Forda Coppoli z Genem Hackmanem to komentarz do politycznych wydarzeń w Ameryce lat 70. oraz refleksja nad omylnością zewnętrznych pozorów.
“Rozmowa” Francisa Forda Coppoli z Genem Hackmanem to komentarz do politycznych wydarzeń w Ameryce lat 70. oraz refleksja nad omylnością zewnętrznych pozorów.
„Najście” Alexandre’a Bustillo i J. Maury’ego należy do Nowego Francuskiego Ekstremizmu. Naturalistyczna przemoc i skrajne napięcie to główne wyróżniki tego nurtu.
„Tristana” oddaje hiszpański rodowód Luisa Bunuela, a wcielająca się w tytułową postać Catherine Deneuve z wirtuozerią pokazuje moralną przemianę swojej bohaterki.
„A Black Veil for Lisa” M. Dallamano to doskonały przykład włoskiego „giallo”, gatunku obejmującego krwawe filmy grozy, rodem z popularnej literatury kryminalnej.
„Jak ukraść milion dolarów” Williama Wylera to klasyka komedii kryminalnej spod znaku heist movie. Świetne kreacje stworzyli tu Audrey Hepburn i Peter O’Toole.
“The Mack” Michaela Campusa to sztandarowy przykład filmowego nurtu blaxploitation, pokazującego perspektywę Afroamerykanów, w którym główną rolę zagrał Max Julien.
„Bunt” to legendarny japoński film, w którym Masaki Kobayashi demitologizuje kodeks bushidō, demaskując go jako narzędzie wygodne dla despotycznej władzy.
“Odlot” to amerykański debiut Miloša Formana, który dziś stanowi interesujący obraz czasów młodzieżowej kontestacji lat 60., widzianej oczyma przybysza z Europy.
“Pewien Mickey” z główną rolą Warrena Beatty’ego to interesujący przykład fascynacji amerykańskiego kina francuską Nową Falą i reżyserski popis Arthura Penna.
„Nagi instynkt” z 1992 roku to kultowy thriller erotyczny z Sharon Stone i Michaelem Douglasem w rolach głównych, który nawiązuje do stylistyki kina noir.
„Connfessions Among Actresses” to interesujący film Yoshishige Yoshidy, który pokazuje, w jaki sposób kino może dokonywać głębokiej wiwisekcji ludzkiej psychiki.
„Nocne gry” Mai Zetterling z 1966 roku to interesujący szwedzki film, który na poziomie psychologicznych rozważań aspiruje do wielkości kina Ingmara Bergmana.