„Ostatni dzwonek” – film przełomu i historia dorastania
„Ostatni dzwonek” Magdaleny Łazarkiewicz to świadectwo społeczno-politycznego przełomu 1989 roku w Polsce, ale też świetny film o wchodzeniu w dorosłość.
„Ostatni dzwonek” Magdaleny Łazarkiewicz to świadectwo społeczno-politycznego przełomu 1989 roku w Polsce, ale też świetny film o wchodzeniu w dorosłość.
„Uwierz w ducha” Zuckera to piękna historia o miłości silniejszej od śmierci, z legendarnym duetem Patricka Swayze i Demi Moore do taktu „Unchained Melody”.
“Szczęki” to kultowy film Stevena Spielberga ze świetnymi aktorami, który mimo że powstał przed epoką cyfrowych efektów specjalnych, do dziś robi wrażenie.
„Pamiętnik” w reżyserii Nicka Cassavetesa to wzruszająca, romantyczna opowieść o sile miłości i wspólnych wspomnień. Wspaniałe role zagrali tu Ryan Gosling i Rachel McAdams.
„Miłość i śmierć na Long Island” nawiązuje do słynnej „Śmierci w Wenecji” w reżyserii Luchino Viscontiego. Główne role zagrali tu John Hurt i Jason Priestley.
„Maria Antonina” w reżyserii Sofii Coppoli to iście rokokowy portret francuskiej królowej, w którą wspaniale wcieliła się Kirsten Dunst, i ciekawy obraz epoki.
„Taksówkarz” Martina Scorsese z legendarną kreacją Roberta De Niro przywołuje amerykańskie demony, które ożywają w klimatycznej, nocnej metropolii Nowego Jorku.
“Tom Jones” w reżyserii Tony’ego Richardsona to świetna adaptacja słynnej powieści Henry’ego Fieldinga ze wspaniałymi kreacjami Alberta Finneya i Susannah York.
„Kobieta jest kobietą” Jeana-Luca Godarda to dekonstrukcja konwencji musicalu i kategorii kobiecości z piękną Anną Kariną, żoną i muzą reżysera w roli głównej.
„Funny Games” Michaela Hanekego to trzymający w napięciu austriacki thriller, który dekonstruuje na oczach widza reguły gatunku i prowadzi z nim przewrotną grę.
„Zbrodnie serca” to budujący obraz siły rodzinnych więzi i kobiecej solidarności. A do tego z legendarnymi gwiazdami: Diane Keaton, Sissy Spacek i Jessicą Lange.
„Akademia policyjna” to jedna z najśmieszniejszych amerykańskich komedii. Dziś film ogląda się z sentymentem za humorem sprzed epoki politycznej poprawności.